شپش طیور

شپش طیور که به زیر دسته مالوفاژا تعلق دارد، دارای چرخه زندگی ۳ هفته هستند و معمولاً از پرها یا تکه هایی از پوست مرده تغذیه می کنند. شپش ها می توانند برای چندین ماه بر روی بدن میزبان زنده باشند ولی فقط حدود یک هفته در خارج از بدن میزبان زنده می مانند. انسان و سایر پستاندارن می توانند میزبان شپش پرندگان باشند ولی فقط به صورت موقت.

رایج ترین و از نظر اقتصادی مهم ترین شپش برای مرغ و بوقلمون، شپش بدن طیور یا مناکانتوس استرامینئوس است. این شپش به صورت بالغ ۳ تا ۵/۳ میلی متر طول داشته و به پایه پر می چسبد.

این گونه ها عمدتاً روی پوست میزبان در اطراف مخرج، سینه یا ران یافت می شود. شپش های بدن مرغ ها از پرها تغذیه می کنند و نیز می توانند پرهای سوزنی را جویده و از خون آن تغذیه کنند.

گونه های مختلفی از شپش می توانند ماکیان اهلی را آلوده کنند. اطلاعات نسبتاً کمی در مورد این گونه ها وجود دارد زیرا به ندرت دیده می شود که این گونه ها گله های تجاری را آلوده کنند و بعید است که از اهمیت اقتصادی عمده ای برخوردار باشند. شپش منوپونیدا (Menacanthus spp, Menopon gallinae)، استثنای احتمالی است که می تواند از خون تغذیه کند.

از آنجا که وقتی میزبان ها در تماس نزدیک با هم باشند شپش از یک گونه پرنده به گونه دیگر منتقل می شود، سایر پرندگان اهلی و در قفس ممکن است به گونه هایی از مالوفاژا که معمولاً مختص میزبان است، آلوده شوند.

شپش همچنین بعضی اوقات با استفاده از مگس شپش (Hippoboscidae)، به پرندگان جدید می رسد. بعضی شپش های غازها و قوها، وکتورهای نماتدهای فیلاریایی هستند.

جمعیت زیاد شپش بر روی بدن مرغ، توانایی تولید مثل نرها، تولید تخم مرغ ماده ها و وزن گیری جوجه های در حال رشد را کاهش می دهد. نواحی تحریک پوستی نیز محل هایی برای عفونت ثانویه باکتریایی هستند.

گونه های دیگر شپش برای پرندگان بالغ بیماری زایی زیادی ندارند ولی ممکن است برای جوجه ها کشنده باشند. با معاینه پرندگان (به ویژه در اطراف مخرج و زیر پرها)، تخم ها یا شپش های در حال حرکت بر روی پوست یا پرها، نمایان می شوند.

شپش ها معمولاً از طریق تجهیزات آلوده (مانند کارتن و شانه) یا ماکیان سانان منتقل می شوند. شپش ها در مرغ و بوقلمون که در قفس پروش می یابند با اسپری کردن حشره کش بسیار خوب کنترل می شوند.

تخم شپش ها کشته نمی شوند ولی درمان با حشره کش باد بعد از ۱۰ روز دوباره تکرار شود. پرندگانی که ب روی بستر پرورش داده می شوند با پخش کردن گرد حشره کش بر رو بستر یا تهیه جعبه های حاوی ماسه و یک گرد حشره کش مانند خاک دیاتومه یا گرد گوگرد به راحتی درمان می شوند.